Beste meneer Sander Dekker

Beste meneer Dekker,

Kent u de kleine kampioen nog? De jongen die op zesjarige leeftijd door het onderwijssysteem al een enorme klap had opgelopen. Weet u nog? Hij kon niet met de klas mee met lezen, liep een enorme achterstand op en moest doubleren.

U kent zijn reisverslag toch? Weet u nog dat hij op de basisschool tegen muren liep? En hoe het was toen op jonge leeftijd duidelijk werd dat hij een zware vorm van dyslexie heeft. U bent toch bekend met zijn gevecht tegen dyslexie, het onbegrip, de erkenning?

De kleine kampioen is ondertussen puber, zit op de middelbare school, liep in de brugklas opnieuw tegen het onderwijssysteem aan maar……. hij laat zich weer niet uit het veld slaan. Het is en blijft een kampioen, die keihard werkt aan zijn droom!

Maar beste meneer Sander Dekker wanneer stopt u met het pesten van dyslecten?

Beste meneer Dekker.

In 2013 riep u dat dyslecten aangepast eindexamen kunnen doen doordat ze meer tijd krijgen en dat de teksten die ze moeten lezen uit grotere letters bestaan. Is dit passend onderwijs?

U vindt het belangrijk dat kinderen goed leren omgaan met ICT toch? Maar waarom geeft u dyslecten niet de hulpmiddelen die ze nodig hebben?

Beste meneer Dekker,

Vandaag heeft u weer een tik uitgedeeld aan de “kleine kampioen”. U heeft nu bepaald dat dyslectische leerlingen bij het komende eindexamen geen gebruik meer mogen maken van spellingcontrole op de computer. Uw argument: “gelijke monniken, gelijke kappen”.

Onder het mom van “gelijke monniken, gelijke kappen” waarom niet brillen verbieden? Een rijexamen doen zonder bril kan nog steeds vreemde situaties opleveren. Welke sterkte bril had u ook alweer?

Beste meneer Dekker,

U praat over passend onderwijs en gepersonaliseerd leren, maar waarom moeten leerlingen allemaal door hetzelfde hoepeltje heen?

Waar u praat over “gelijke monniken, gelijke kappen” heb ik het over discriminatie. Waar u praat over “passend onderwijs” heb ik het over buitensluiten.

Beste meneer Dekker,

Binnenkort gaat de kleine kampioen examen doen. U heeft hem al vanaf zijn zesde jaar in onderwijssysteem gepest. Hij kan ondertussen tegen een stootje. Als mens is hij hierdoor enorm gegroeid. Ook als u steeds weer de spelregels blijft veranderen zal deze kampioen alleen maar sterker worden. Hiervoor wil ik u namens de kampioen ontzettend bedanken want het zijn deze doorzetters die BV. Nederland gaan redden.

Samen komen we verder!

Afgelopen week was de ‘International Summit on the Teaching Profession (ISTP 2013) in Amsterdam. Deze internationale onderwijstop werd voor het eerst op Europese bodem georganiseerd. De eerste edities werden door Obama geïnitieerd om daarmee een (internationale) discussie te starten tussen overheden en onderwijsorganisaties over de vraag hoe de kwaliteit van het onderwijs verbeterd kan worden.

Eigenlijk toch wel iets om trots op te zijn dat deze onderwijstop nu in Nederland is georganiseerd! Nederland staat blijkbaar op de kaart als het om onderwijsinnovatie gaat. Ik schreef er al eerder over in “de klas van 2028”.

Tot zover het nieuws……

Er was eens…..

Persoonlijk hou ik niet van sprookjes. Ze zijn vaak gruwelijk. Kinderen met een roodkapje worden opgegeten door een wolf; heksen lokken kinderen met “knibbel, knabbel. knuistje..” om ze vervolgens ook op te willen opeten.

Het onderwijslandschap lijkt soms ook op een sprookje. Laten we eens zien hoe dat sprookje klinkt.

Er was eens…..

Er was eens een land, ook wel bekend als Onderwijsland.

In Onderwijsland willen alle mensen het beste onderwijs voor alle kinderen.

In Onderwijsland staat een hoge toren, waar om de vier jaar een nieuwe koning in mag zetelen. Hij (of zij) wordt door het volk gekozen. Soms, als het volk mort, moet de koning eerder weg, een enkele keer, wanneer het volk tevreden knort,  mag ie nog wat langer blijven. De laatste jaren werd de toren al weer voor de tweede keer bewoond door een koningin. In het begin van haar regeerperiode kwam de vorige koningin vaak uit haar toren om te praten met de mensen in Onderwijsland. Ze wilde namelijk het beste onderwijs voor alle kinderen.

Wanneer begint de tsunami in het onderwijs?

Er wordt aan alle kanten aan de stoelpoten gezaagd van het hedendaagse onderwijs. Bezuinigingen treffen het onderwijs hard. Leerkrachten, besturen, bonden komen als reactie hierop in actie. Ondertussen signaleer ik een proactieve “onderstroom” die sterker aan het worden is. De “onderstroom” bestaat uit gepassioneerde mensen vanuit de onderwijssector, maar ook vanuit het bedrijfsleven. Zij weten allemaal “waarom” ze het onderwijs willen veranderen, “hoe” ze het onderwijs willen veranderen.

Hieronder vind je verschillende initiatieven in de “onderstroom”, maar wat zou er gebeuren als we al deze golven kunnen bundelen? Gaan we het kantelpunt naderen? Ontstaat er dan de tsunami in het onderwijsland, een vloedgolf uit de zee die de kuststrook onverwacht overspoelt, veelal veroorzaakt door een zeebeving.