Vol spanning kijk ik uit naar uw eerste kerstboodschap. Hoe gaat u dit doen? Wordt dit anders dan bij uw moeder? Kunnen we live ‘meetwitteren’ of ‘facebooken’ op het tweede scherm?
Waarschijnlijk heeft u bij de overdracht van het koninklijk dossier meegekregen dat ik in de afgelopen jaren met uw moeder een band heb opgebouwd. Ik voorzag haar (gevraagd en ongevraagd) van de nodige input voor haar kerstboodschappen. Zo stond de kerstboodschap van 2011 in het teken van de dialoog en de verbinding en in die van 2012 was de boodschap: “Terug naar de basis – waar doen we het allemaal voor?”. Graag zou ik ook u van input willen voorzien, of mag ik ‘je’ zeggen? We zijn tenslotte van dezelfde generatie.
2013, een nieuwe paus, een nieuwe koning, een nieuw begin, een nieuwe koers!
Het afgelopen jaar zijn we als land weer een beetje verder doorgeslagen, de Hollandse klaagcultuur is nog sterker geworden. Je hebt dit al zelf mogen ervaren: dat vermaledijde koningslied… Iedereen had er een mening over, de schrijver blijkt met pek en veren het land uit gereden te zijn. Taalpuristen vonden de taal belangrijker dan de boodschap. Over het lied zelf kun je slechts stellen: over smaak kun je twisten… Mag ik even klagen? We beginnen in een land te leven waar mensen de oorzaak van alles wat niet klopt vooral buiten zichzelf zoeken, excuser le mot: we leven vooral in een ‘Afzeikcultuur’, met het duo Geer en Goor als onbetwiste helden. Een land waar we niet meer relativeren. Mensen worden al zwart gemaakt om het feit dat ze het verschijnsel zwartepiet dubieus vinden.