Kersttoespraak: “neem het heft in eigen hand”

Majesteit,

Vol spanning kijk ik uit naar uw eerste kerstboodschap. Hoe gaat u dit doen? Wordt dit anders dan bij uw moeder? Kunnen we live ‘meetwitteren’ of ‘facebooken’ op het tweede scherm?

Waarschijnlijk heeft u bij de overdracht van het koninklijk dossier meegekregen dat ik in de afgelopen jaren met uw moeder een band heb opgebouwd. Ik voorzag haar (gevraagd en ongevraagd) van de nodige input voor haar kerstboodschappen.  Zo stond de kerstboodschap van 2011 in het teken van de dialoog en de verbinding en in die van 2012 was de boodschap: “Terug naar de basis – waar doen we het allemaal voor?”. Graag zou ik ook u van input willen voorzien, of mag ik ‘je’ zeggen? We zijn tenslotte van dezelfde generatie.

2013, een nieuwe paus, een nieuwe koning, een nieuw begin, een nieuwe koers!

Het afgelopen jaar zijn we als land weer een beetje verder doorgeslagen, de Hollandse klaagcultuur is nog sterker geworden. Je hebt dit al zelf mogen ervaren: dat vermaledijde koningslied… Iedereen had er een mening over, de schrijver blijkt met pek en veren het land uit gereden te zijn. Taalpuristen vonden de taal belangrijker dan de boodschap. Over het lied zelf kun je slechts stellen: over smaak kun je twisten…  Mag ik even klagen? We beginnen in een land te leven waar mensen de oorzaak van alles wat niet klopt vooral buiten zichzelf zoeken, excuser le mot: we leven vooral in een ‘Afzeikcultuur’, met het duo Geer en Goor als onbetwiste helden. Een land waar we niet meer relativeren. Mensen worden al zwart gemaakt om het feit dat ze het verschijnsel zwartepiet dubieus vinden.

Advertenties

Kersttoespraak: “terug naar de basis”

Majesteit,

Morgen is het weer zover, uw jaarlijkse kersttoespraak.

Hierbij wil ik u hartelijk bedanken voor uw werk van het afgelopen jaar. U kunt waarschijnlijk herinneren dat ik vorig jaar rond kerst u vroeg om positieve aandacht te besteden aan het onderwijs.

Ik weet niet hoe u het heeft gedaan maar ik was blij met de geboorte van “lente in het onderwijs” en met de invulling van de avond van het onderwijs. Bekijk het gerust op uitzending gemist, dan ziet u het verhaal van bevlogen docenten.

Ik begreep dat u in 1991 in Japan bent geweest. Heeft u daar toen toevallig meester Kanomori ontmoet? Bent u daar ook geïnspireerd geraakt door zijn werk als schoolmeester? De schoolreis van meester Kanamori was voor vele mensen binnen het Nederlandse onderwijs een hoogtepunt. Als oma wilt u toch ook dat uw kleinkinderen les krijgen van een Nederlandse Kanamori, of niet?

Eigenlijk ben ik wel tevreden met 2012. We zijn op de goede weg, toch?

De leraar reist langs onbekende, digitale wegen

deze blog werd woensdag 5 september 2012 gepubliceerd op Het Kind en in de Kanamori krant

Kinderen maken intensief gebruik van ict en sociale media. Ze leren zichzelf – soms al op tweejarige leeftijd – allerlei nieuwe vaardigheden aan. De leraar – van een andere generatie – probeert bij te blijven en aansluiting te houden. Een groot deel realiseert zich dat de juiste toepassing en integratie van (sociale) media een grote meerwaarde kan hebben in het leerproces. Maar waar begin je? En – nog spannender – waar leidt het naartoe? Vier leraren en een schoolleider vertellen over hun reis langs onbekende paden.

De rol van de leraar verandert. Klassikaal kennis overdragen is minder urgent, veel kennis ligt immers letterlijk op straat. De leraar van de 21ste eeuw zal zich vooral onderscheiden als coach,  als begeleider van het leerproces. Hij weet sociale media op pedagogisch-didactische wijze in te zetten.